به سوی آرامش

💓 امام صادق علیه السلام:
روز غدیر روز اطعام الطعام است.
📚 (بحار ج۹۵ ص۳۲۳)

💓 امام صادق(علیه السلام) فرمود:
غذا دادن به یک مومن در روز عید غدیر ثواب اطعام یک میلیون پیامبر و صدیق (در راس آنها خود ائمه معصومین) و یک میلیون شهید (در راس آنها حضرت عباس و شهدای کربلا) و یک میلیون فرد صالح در حرم خداوند را دارد.
📚(بحار ج۶ ص ۳۰۳)

💓 در جای دیگر ایشان فرمودند:
غذا دادن به یک نفر در این روز مانند غذا دادن به همه پیامبران و صدیقان است.
📚 (مفاتیح الجنان )
💓💓💓💓💓💓💓💓

​غفلت از انتظار اصلی

وقتی که شبی را مهمانی دعوت کنیم اینقد خانه را آراسته میکنیم و تا هرچه میتوانیم همه چیز را مرتب میکنیم و به سراغ خود میرویم تا خود را آراسته کنیم و به انتظار مینشینیم تا که زنگ در، به صدا در بیاید به راستی که چقدر ما از یار اصلی خود غافلیم آقا و سرور ما پشت پرده غائب است و منتظر یک اشاره خوب بودن ما و آمدن او، می گوییم در دل ما جا دارد ولی ای کاش همانند همان مهمانی را که، شب دعوت میکنیم او را همیشه ناظر و دعوت بر دل خود بدانیم و آنقدر خود و اعمالمان را آراسته کنیم و به انتظارش بنشینیم و برای فرجش دعا کنیم تا که بیاید ولی افسوس که ما در غفلتیم
به قلم خودم 

​پاسخ روزه گرفتنم

مدت هاست که از بس حرف وکنایه مردم را شنیدم خسته شده ام دیگر به هیچ حرف بیهوده ای اعتنا نمیکنم.

به اینکه هرجا بروم میگویند زهرا جان چرا دخترت اینقد لاغرو ضعیف است چرا به او رسیدگی نمیکنی!

با خود گفتم دیگر هرچه گفتن و انجام دادم و از این دکتر به ان دکتر رفتن کافی است دیگر دخترم زینب را هیچ دکتری نمیبرم، از اینکه برا لاغری دخترم اینقد دکتر رفتم و خرج کردم ولی فایده نداشت دیگر اذیتش نمیکنم .

ماه رمضان بود دخترم زینب گفت: مادر جان من امسال میخواهم روزه بگیرم. با تعجب گفتم مگر میتوانی زینب گفت: بله چرا که نتوانم مگر لاغری و ضعیفی عذر موجه روزه نگرفتن است؟ با گفتن این جمله، رنگ از رخسارم پرید و شرمنده شدم و گفت هرجور دوست داری انجام بده دخترم

قبل از اینکه ساعت روی میز زنگ بزند زینب زودتر از همیشه بیدارشده بود چنان ذوق و شوقی در نگاهش بود که انگار سال هاست به انتظار چنین روزی بوده است سحری خوردیم ونماز خود را خواندیم در طول روز زینب را مشاهده میکردم که اصلا خبری از ضعف وخستگی در بدنش نبود نزدیک افطار بود صدایش زدم زینب زینب جان ، امدو گفت بله مادر گفتم بیا برویم از باغچه حیاط سبزی بچینیم با هم رفتیم به باغچه چقدر که بوی ریحان همه جا را برداشته بود باهم سفره افطار را اماده کردیم سبزی ها ی خوش رنگ که تربچه وسط سبزی انگار داشت لبخند میزد نمی‌دانستم چی درست کنم ولی چون زینب کو کو دوست داشت برایش آماده کردم .

فردا به خانه مادرشوهرم رفتیم وان ها هم مهمان داشتند و با فهمیدن اینکه زینب روزه گرفته است با تعجب میگفتند بالاخره این دختر به کشتن میدهی چطور توانسته روزه بگیرد! من هم گفتم با اراده ونیرویی که خداوند در قلبش نهاده خدا رو شکر مشکلی ندارد ماه رمضان بخوبی و خوشی تمام شد ونماز عید فطر هم خواندیم و چقدر زیبا بود وقتی که گل های چادر زینب در آن صف نماز انگار از خوشحالی دستی را به سوی آسمان برده بودند و گذر زمان چنان به سرعت می‌گذشت که متوجه زینب نشده بودم که چقد تغییر کرده بود .تا اینکه روزی به خانه همسایه رفتیم وگفت مگر چه دکتری زینب را بردی اینقد چاق شده است؟ من هم نگاهی به زینب کردم و دیدم اره واقعا تپلو شده گفتم هیچی 

زینب گفت من ماه رمضان روزه گرفتم بعد از ماه مبارک رمضان اشتهای من باز شد انگار هرچی می‌خوردم معده ام پر نمیشد بخاطر همین شاید باشد

به راستی که من دکتری چون خداوند را داشته ام آن وقت  نا امید از دکتران تغذیه همه چیز را فراموش کرده بودم و این خواست پروردگار بود که با روزه گرفتن زینب او را بهتر از هر دکتری دوا کند . 

به قلم خودم 

​باز دلم بهانه میگیرید، به یاد گنبد طلا و صحن وصفاش

کاش میشد همچو کبوتری ، بال میزدم و به سمتت راهی میشدم

ولی افسوس نه کبوترم و نه بالی دارم

ولیکن با همین دل خسته از همین راه دور  سلامت میکنم

السلام علیک یا موسی الرضا 

به قلم خودم 

​خاطره روز معلم

یادش بخیر چه روز های خوشی را داشتیم هنگامی که فصل اردیبهشت می‌رسید بوی عطر گل های محمدی و سرخ همه جا را برداشته بود کنار حیاطمان دربی بود که وارد باغچه کوچکی می‌شدیم آن زمان ما دوتا بوته گل محمدی داشتیم که یکی کوچک بود و دور تا دور آن را بوته های نعنا محاصره کرده بودند و دیگری اینقد بزرگ شده بود که پیچ تا پیچ به درخت بادام کناری خود به سمت بالا رفته بود واین درخت بادام پر از گل های زیبا شده بود ما بچه های آن دوران اینقد سحر خیز بودیم که با شنیدن جیک جیک گنجشک ها سریع از خواب بیدار می‌شدیم و به سمت باغچه می‌رفتیم تا گل های جدیدی که تازه باز شده بودند را نظاره کنیم چند روز مانده به روز معلم به تکاپوی درست کردن دست گلی زیبا برای معلم خود بودیم ولی برای دسته گل درست کردن گل های ما خیلی کم بود و روز ۱۱اردیبهشت، صبح زود به خانه همسایه می‌رفتیم و اجازه می‌گرفتیم که از گل های آن ها بچینیم آن جا ردیف تا ردیف پر از گل های رنگارنگ بود، سحر رفتن دنبال گل هایی که هم شاداب بودند و هم خبری از زنبور نبود به آدم حس خیلی عجیبی میداد. یک خرمن پر از گل داشتیم و یکی یکی آن ها را دسته میکردیم و مواظبش بودیم تا فردا ببریم مدرسه، روز ۱۲ اردیبهشت که میشد با تمام دوستانم با دسته گلی رنگارنگ راهی مدرسه میشدیم، قبل از آمدن معلم  با گل ها کلاس را تزیین میکردیم و هرکس هدیه ای هم داشت روی میز میگذاشت، کلاسی که شده بود پر از عطر  دلنشین گل های رنگارنگ،  با آمدن معلم شعر دلنشینی می‌خواندیم و روزش را تبریک می‌گفتیم و چقدر معلم مان خوشحال میشد و تشکر میکرد واقعا یادش بخیر
به قلم خودم